VENDU
Om maar met de deur in huis te vallen, ons huis in Luzy is verkocht en de camping wordt niet voortgezet.
In dit laatste blog nemen we u in mee in de afgelopen 2 jaar Frankrijk, vertellen we uiteraard de reden van dit besluit en waar we nu zijn.
Stressmaand december
29 November 2022 reden we richting onze nieuwe toekomst. Op 1 december zou de overdracht in Luzy plaatsvinden, maar door miscommunicatie met de notaris en kopers van ons huis in Nederland stond die datum óók op 1 december gepland, waardoor we de afspraak met de notaris in Frankrijk moesten verzetten.
Dat kan zomaar een paar weken tot zelfs ruim een maand duren, maar we hadden geluk. Op 9 december kon de overdracht van ons huis in Frankrijk plaatsvinden.
Gelukkig mochten we tot die tijd alvast in het huis wonen, uiteraard zonder dat we veranderingen aan het huis aanbrachten.
Logisch uiteraard, maar op 20 december zou Dimitri de paardentrailer vol spullen uit Nederland halen, wanneer hij samen met Frank die rest van onze spullen met de vrachtwagen zou komen brengen, naar Frankrijk rijden.
Echter,…. We hadden nog geen plek voor onze spullen en de inrit van ons terrein was zodanig gesitueerd dat we met onze auto nauwelijks de draai door het toegangshek konden maken. Laat staan dat er een vrachtwagen het terrein op zou kunnen. We hadden dus nog maar 10 dagen de tijd om hier iets aan te doen.
Het werd een race tegen de klok om de oprit aan te passen, zodat groot vervoer erdoorheen kon en een muur uit de oude stal te breken en een nieuwe vloer in aan te leggen, zodat we onze spullen droog konden opslaan.
Inrit vergroten
Oude stal gereed maken voor opslag
Huisraad
En ook nog...
Onze eerste feestdagen
De feestdagen verliepen rustig.
In Frankrijk is kerstavond belangrijk voor vrienden en familie. Dan wordt er gegeten en gedronken. Op eerste kerstdag is het een ‘rustige’ zondag en tweede kerstdag is iedereen weer aan het werk. We konden die dag zelfs een kraan huren voor graafwerkzaamheden. De restaurants zijn allemaal gesloten, net als de rest van de maand overigens. En we wonen te afgelegen om letterlijk knallend het jaar uit te gaan. Eerste kerstdag en oudjaarsdag gaf ons daarom tijd om even bij te komen.
Hoewel…
De eerste gasten voor de gîtes arriveerden op oudjaarsdag. Die wilden lekker in de gîte verblijven met de houtkachel aan.
Parijzenaars die, zoals het die lui betaamt, een tikkeltje uit de hoogte deden en duidelijk niet gecharmeerd waren van het feit dat wij ‘buitenlanders’ waren.
Wij zaten buiten even een borreltje te drinken toen Dimitri in gebrekkig Engels de ‘opdracht’ kreeg de gasten van meer hout te voorzien. Want ineens stond de heer van het stel bij ons met de mededeling: Dimitri!! Wood!!
Ik zei nog tegen Dimitri: ‘Nou, als dit een voorbode is op de gasten die wij hier krijgen, ben ik er snel klaar mee’
Wie had toen kunnen vermoeden dat ik er inderdaad snel klaar mee was.
Maar het eerste kwartaal van het nieuwe jaar begonnen we nog vol goede moed…
eerste kwartaal 2023
Sinistre
Na weer een paar maanden hard werken op het terrein kroop bij Dimitri het bloed waar het niet gaan kan. Het voorjaar brak aan en ondanks dat hij afscheid had genomen van zijn opdrachtgevers in Nederland, begon toch de telefoon te rinkelen. Wist hij het wel zeker? Wilde hij niet toch naar Nederland komen af en toe?…
In onze relatie hebben we eigenlijk maar 1 afspraak: Volg je hart!
Dimitri hoefde het dus niet te vragen of te overleggen. Zijn evenementenhart klopte en voor ik het wist was hij voor een 4-tal weken naar Nederland.
Ondertussen zorgde ik ervoor dat we ingeburgerd raakte (lees: een heeeeeele hoop papier- en regelwerk)
Zorgde ik voor de gasten in onze gîte en werkte ik vanuit Frankrijk, remote zoals dat heet, voor opdrachtgevers in Nederland.
Op een dag zat ik boven op kantoor te bellen toen ik een ongewone brandlucht rook en niet lang erna het rookalarm afging.
Wat bleek, de pelletkachel rookte als een gek!!
Nog niet bepaald ongerust, belde ik eerst met de vorige eigenaren om te vragen wat het kon zijn, maar terwijl ik hen aan de telefoon had begon de rookontwikkeling serieuze vormen aan te nemen. Ze hebben de brandweer voor mij gebeld, terwijl ze naar mij toe snelde.
Niet lang erna arriveerde de brandweer met veel toeters en sirenes.
Wij stonden inmiddels achterin de tuin naar een huis te kijken waar gitzwarte rookwolken uit kwamen.
De pelletkachel had serieus vlam gevat en werd vakkundig verwijderd.
Gelukkig bleef het bij rookschade, maar de gîte waar wij in verbleven op dat moment, was onbewoonbaar geworden.
Nadat de brandweer was vertrokken en ik nog een beetje beduusd achterbleef, zocht ik wat spullen bij elkaar om mezelf, de honden en de katten te verhuizen naar de naastgelegen gîte die we verhuurden. Gelukkig waren er geen gasten op dat moment en stonden er geen boekinge gepland voor de daaropvolgende dagen, dus kon ik daar slapen.
Terwijl ik even later uit de douche stapte kreeg ik een melding op mijn telefoon. Een aanvraag van de booking.com Dat ging natuurlijk niet, want ik bezette de gîte. Maar de gasten stonden zelfs al voor de deur!
Hele vriendelijke mensen uit Zweden, die vanuit hun huis in Portugal op doorreis waren. Doodmoe dachten ze eindelijk een plekje voor de nacht te hebben gevonden…
Ik heb ze uitgenodigd binnen te komen en laat ik nu toevallig zalm gemaakt hebben. Ze aten mee met de complimenten zelfs in Zweden niet zulke goede zalm te hebben gegeten. Daarna bracht ik hen (samen met het recept van de zalm) naar het hotel in Luzy. De verrekening /betaling van onze gîte die ze al hadden betaald kwam later wel.
Waar in Nederland na een gebeurtenis als deze vrijwel direct alles geregeld wordt, moest ik in Frankrijk tot eind mei!! wachten op de schade-expert. Ik mocht wel schoonmaken, maar moest verder alles zo laten tot die tijd.
Dat betekende twee maanden in de resten van deze sinistre verblijven. Onderwijl was Dimitri veel in Nederland, zat ik behalve met stroef en moeizaam verzekeringswerk, nog met heel veel ander papierwerk dat emigreren heet. Mijn stapel op het bureau bleef groeien met zaken die nog niet konden worden afgehandeld.
De tuin begon op een waar oerwoud te lijken en de gîte was constant volgeboekt. Wanneer Dimitri thuis was, waren we alleen gericht op werken.
Voorjaar en zomer 2023
Bijzondere gasten
Na de brand in huis ging er van alles mis. Betsy gaf alleen maar grote ploffen en wilde niet meer maaien, spullen gingen stuk en bomen waaide om. Er ging geen dag voorbij of er gebeurde iets dergelijks, terwijl ik er grotendeels alleen voor stond. Langzaam maar zeker begon ik te veranderen. De energieke en ondernemende vrouw raakte beetje bij beetje uitgeblust.
Het had geholpen als de gîte aan mijn verwachtingen voldeed. Ik had een idee in mijn hoofd van leuke blije mensen die ontspannen op vakantie waren. In werkelijkheid bleken het veelal, in mijn ogen, bijzondere types te zijn. Laat ik het zo zeggen: Ik kwam erachter dat normen en waarden behoorlijk kunnen verschillen.
Zo heb ik een stel mogen ontvangen die het hele weekend in de gîte verbleven. Het laat zich raden wat ze daar deden. Na het weekend was het riool verstopt. 😏
Honden mochten mee in overleg. Er werd vrijwel nooit melding van gemaakt, waardoor ik af en toe voor onaangename verrassingen kwam te staan. Zo ging er een keer een schuifdeur open van een grote 5-persoons auto. Er kwamen 3 honden uit gerend, die via de modderige tuin, het huis in stormden rechtstreeks de bank op. Onze hond Bo luistert perfect en bleef keurig op het terras wachten. Toen ik aangaf dat het niet de bedoeling is honden op de bank te laten, (over de rest had ik het maar niet) werd mij vriendelijk te kennen gegeven dat nu eenmaal niet alle honden zo goed luisteren en BAM daar werd de deur voor mijn neus dicht gegooid.
Een andere keer kwam er een stel dat de hond in de gîte achterliet en er zelf na aankomst vrijwel direct vandoor ging. Ze bleven ruim 3 uur weg en die arme hond heeft al die tijd zitten huilen.
Ik was vaak op kantoor aan het werk en mijn auto stond soms elders. Als men dacht dat ik niet aanwezig was, werden de mensen vaak erg ‘vrij’.
Dan werd de meegebrachte hond ineens in de tuin uitgelaten of mocht mee zwemmen in het zwembad. Of de mensen gingen op onderzoek uit in onze privétuin.
Ik heb een keer op verzoek in alle vroegte ontbijt klaargemaakt. Vooraf had ik nog gevraagd of er dieetwensen waren, maar die waren er niet.
Om 6:00 uur stond ik met een mand vol verse producten voor de deur. Ik had o.a. zelf gemaakte appelsap, warme broodjes en een gekookt eitje. De dame in kwestie doet de deur open, werpt een blik in de mand met ontbijt en gilt: ‘Heb je geen gebakken ei??’
‘Nee mevrouw, ik heb hem gekookt. Maar er zitten nog veel meer lekkere dingen in deze mand hoor’.
De vrouw: ‘Laat maar zitten, ik eet altijd een gebakken ei. De rest hoeft niet.’
En tot slot, want ik kan hier wel tientallen blogs over schrijven 😁)
Een meneer die aan komt rijden, zijn vrouw naar binnen sommeert en haar te kennen geeft dat ze bij het raam moet gaan staan om de spullen aan te pakken. De ingang van de gîte was inderdaad aan de andere kant van de parkeerplaats. Aan de parkeerkant was een raam dat uitzicht bood op de tuin. De tuin die ik net had aangelegd met nieuwe plantjes. Meneer wilde dwars door de plantjes banjeren om de spullen die ze meehadden via het raam naar binnen te brengen’
Ik vroeg vriendelijk om dat niet te doen. Het was geen toegang en tenslotte en volledig beplant. Meneer gaf mij bozig te kennen niet van plan te zijn om helemaal om te lopen na die lange die rit. Hij liep vervolgens pardoes door de tuin en ging rustig door met spullen door het raam overhandigen. Waarschijnlijk had hij enkele kilometers af moeten leggen als hij keurig via de voordeur alles naar binnen had gebracht, want ik vermoed dat de hele huisraad was meegebracht.
Ik kon alleen nog maar mompelen: Nou, meneer dat beloofd een gezellig verblijf te worden’…
Klaar mee
Dat we praktisch op de lip van onze gasten woonden en we daardoor letterlijk stilletjes op onze tenen liepen af en toe, werkte uiteraard ook niet erg mee.
Maar op enig moment heb ik huilend naar Dimitri in Nederland gebeld en gezegd dat ik er klaar mee was. Dimitri is naar huis gekomen en ik heb de tijd genomen voor mijzelf. Ik ben urenlang in de prachtige Morvan gaan wandelen en ging er zelfs even een weekje tussenuit.
Door de tijd voor mijzelf knapte ik verrassend snel op. De stilte en de prachtige natuur hier in Frankrijk heeft daar zeker aan bijgedragen.
Er kwam een nieuw plan: We zouden de gîtes stopzetten. Het liefst had ik na alle ervaringen met de gîtes ook de camping een halt toegeroepen, maar daar waren te grote investeringen voor gedaan. Bovendien: Een camping zou anders zijn als de mensen niet bijna in je huis wonen en ik weer lekker in mijn vel zou zitten. Dus zouden we het proberen.
Alsof we nog niet genoeg tegenslag hadden, liep de bouw van het campingsanitair vertraging op. De nieuwe boiler gaf de geest en het hele gebouwtje stond blauw van de rook.
Na het huis en Betsy de zitmaaier, nu dus ook de boiler.
Had ik al verteld dat het gehucht waar waar we woonden Les Brules wordt genoemd? Het betekent: De Branden.
Afijn, de camping ging niet meteen in het seizoen open, maar uiteindelijk pas in augustus 2023.
Zonder al te veel reclame en poespas zouden we eerst maar even zien hoe dat zou lopen. Ik wilde namelijk nog steeds rust.
Maar Dimitri had gelijk, de camping was een stuk leuker dan gîtes. Maar we kwamen er al wel snel achter dat de focus naar camperaars zou gaan.
Het was inmiddels najaar. De laatste boeking voor de gîtes was pas begin december. De vrije dagen blokten we alvast, zodat de gîtes niet meer zo druk bezocht werden en Dimitri ging weer terug naar Nederland. Verder deden we het even rustig aan.
Er knaagde nog iets…
Dat waren om precies te zijn twee dingen.
Om te beginnen voelde ik mij niet meer thuis in het huis. Het leek wel vervloekt. Er was voor mij teveel negativiteit. Ik betrapte mijzelf erop dat ik weer naar huizen aan het kijken was. Zonder een duidelijk doel. Maar ik had het met Dimitri wel over verkoop. Het plan was immers niet helemaal zoals we hadden bedacht.
Ten tweede dacht ik na over wat ik wilde. Ik leefde het leven dat Dimitri voor ogen had. Camping runnen, tuinieren etc. En daarnaast had ik nog mijn bedrijf. Heel leuk werk als marketeer, maar diep in mijn hart wilde ik meer met dieren werken. Niet alleen paardencoach zijn en mensen helpen, maar juist de dieren helpen.
Vol goede moed gingen we in 2024 weer aan de slag. We maakten de camping verder af en ik moest iets doen met dat knagende gevoel.
Een paardenpension had ik al. Dat kon ik verder uitbreiden.
Al heel lang verdiepte ik mij in de natuur en kruiden en vond diervoeding interessant. Daar kon ik ook alvast meer mee doen.
Ik belde spontaan naar de leveranciers van de producten die ik zelf graag gebruik en deed hen een voorstel om reseller in Frankrijk te worden. De reacties waren enthousiast. Dus zo gezegd, zo gedaan.
2024
Ik werd er zelf ook weer meer enthousiast van en deze positiviteit smaakte naar meer. De marketeer in mij ging op onderzoek uit. Waar kon ik kennis en informatie vandaan halen. Hoe kon ik mij laten omscholen en op welke manier?
Al heel lang stond een opleiding tot fytotherapeut op mijn verlanglijstje. Maar was dat het wel? Het sloot nog niet helemaal aan bij wat ik wilde.
Lang verhaal kort (het is tenslotte vogelvlucht) werd het een 5-jarige opleiding tot Veterinair Homeopaat.
Ging ik dan eindelijk toegeven aan mijn kinderwens? Dierenarts worden… Het leek er wel op.
Omdat ik ook graag dieren wil behandelen heb ik daarnaast ook de studie tot holistisch behandelaar voor paarden opgepakt. Daarmee kan ik tevens al eerder het roer ook op zakelijk gebied volledig omgooien.
Het voelde goed! Alle energie was terug. Ik was weer helemaal mezelf en meer dan dat!
Het huis lieten we maar even voor wat het was. Want 5 jaar studie, dat is niet niks. En Dimitri die daarnaast zijn hart blijft volgen in de evenementensector. We zouden dus om beurten naar Nederland gaan. Dimitri om te werken en ik voor studie.
Om dan ook nog op huizenjacht te gaan, dat zou echt teveel worden. Ik beloofde dat ik mijn focus op studie zou houden en ach… zo erg was het nu ook allemaal niet. Integendeel. Ik zou genieten van wat we hadden en zelfs de camperplaatsen aanhouden, want stiekem was dat toch wel leuk 😉
Na de studie zouden we wel verder zien.
Kijk Lin, leuk huis te koop
Op een mooie dag in Juli is Dimitri hard aan het werk bij de Olympische spelen in Parijs als ik plots een berichtje van hem krijg: ‘Kijk Lin, leuk huis te koop.’
Hij stuurt een link van een allerschattigst huisje dat vlak daarvoor op Facebook is gepost.
Ik reageer op het huis en het duurt even voordat ik een reactie krijg. Maar uiteindelijk krijg ik bericht. Ik kan als ik wil een afspraak maken.
Wanneer? Vraag ik
‘5 augustus om 11:00 uur’
Dat duurt nog enkele weken, maar ik zal er zijn en zet het direct in de agenda.
Het huis staat niet ver van onze woning, dus in de tussentijd rijd ik er regelmatig langs. Mijmerend hoe het zal zijn om daar te wonen. Het huisje staat aan de doorgaande weg, maar die is erg rustig. Bovendien is het een slingerweg in het bos, dus hard wordt er niet gereden. Ik ga op verschillende momenten in de week en verschillende tijdstippen op de dag even langs. Ik bestuur uitvoerig de google maps om te constateren dat we vanuit het huis urenlang, zo niet dagenlang in het bos kunnen verdwijnen. Er lopen verschillende wandelroutes langs en er is meer dan voldoende ruimte voor de paarden, namelijk 4 ha grond, waarvan de helft bebost. Wat een feest!
Op 5 augustus om 11:00 uur blijk ik de eerste te zijn die het huis komt bezichtigen.
Er zijn enorm veel aanvragen binnengekomen en de eigenaren van het huis lijken wat overdonderd.
Na de uitgebreide rondleiding van de heer des huizes, vraagt mevrouw mij vol verwachting wat ik ervan vindt…
Ik antwoord: ‘Dit is nu precies wat ik altijd voor ogen heb gehouden. Een klein huisje aan de bosrand met voldoende grond voor de paarden en uitrijdmogelijkheden. Ook het huis zelf is nog helemaal authenthiek. Het is perfect. Ik koop het voor de vraagprijs.’
Als die arme oude mensen nog niet overdonderd waren dan was het nu wel. Zeker omdat Dimitri weer in het buitenland was en helemaal niet mee kon naar de bezichtiging. Ik kwam dus alleen met slechts de vraag of ik foto’s mocht maken voor mijn man.
We maakten de afspraak dat ik de foto’s zou doorsturen en als Dimitri het met mij eens zou zijn, dan was het een deal. Na een uurtje belde ik verkopers op. We wilden beide het huis hebben.
Er was echter 1 probleem…
We hadden geen verhuisplannen, dus ook helemaal geen makelaar ingeschakeld voor ons huis.
Ik moest maar snel een makelaar bellen.
Gelukkig werd mij een goede makelaar aanbevolen door vrienden. Eentje die ook nog rap kon komen.
Een paar dagen later maakte hij met zijn drone prachtige foto’s. Nadat hij klaar was keek hij op zijn horloge. Hij had haast, want er wachtte een echtpaar op hem in Luzy. Ze hadden een afspraak voor de bezichtiging van een huis aldaar.
Ongeveer een kwartier nadat de makelaar was vertrokken ging de telefoon:
‘Hoi Linda, ik heb de foto’s die ik zojuist heb genomen van jullie huis aan de mensen laten zien met wie ik een afspraak heb, en ze willen graag komen kijken. Kan dat nu?
‘Natuurlijk kan dat!’
Blijkbaar zijn er meerdere snelle beslissers op deze wereld, want ook ons huis was daarna verkocht.
We hoefden alleen te wachten op goedkeuring van de safer. Je weet wel, de boerenbond waar ik het in eerdere blogs over heb gehad.die eerste recht van koop krijgt bij een woning met eer dan een hectare grond. Voor de zekerheid lieten we dus maar een bepaling in de koopakte opnemen, want stel nu dat ons huis is verkocht en wij niet in het huis kunnen dat we willen hebben omdat de Safer het voor onze neus wegkaapt.
Maar na een zenuwslopende twee maanden (zolang mag de safer erover doen om te beslissen) werd duidelijk dat we toch echt gingen verhuizen.
Maar wanneer dan? De hele maand oktober was Dimitri in Nederland en de hele maand November zou ik voor studie in Nederland zijn. En tot december wilden we eigenlijk liever niet wachten.
Het kwam er dus op neer dat ik een huis had gekocht met Dimitri zijn afwezigheid en dat hij het hele spullenboeltje in mijn afwezigheid mocht verhuizen.
Volg je hart
Inmiddels wonen we er alweer enkele weken. Er moet nog veel gebeuren, maar we houden het strikt bij de prioriteiten.
De paardentrack is grotendeels klaar, de schuilstal staat en we hebben een nieuwe houtkachel laten plaatsen. We kunnen eten, slapen en douchen en daar is eigenlijk alles mee gezegd. Het is namelijk een oud huisje uit 1846. Maar meer heeft een mens niet nodig.
Het harde werken doen we vanaf nu wat meer gefaseerd. We gaan genieten van wat we hebben en gaan daarnaast om beurten naar Nederland. Dimitri voor zijn grootste passie, zijn werk. En ik voor mijn passie, mijn studie. Want ik heb de komende jaren diverse praktijkweekenden. Naast de veterinaire opleiding heb ik inmiddels besloten ook humaan opgeleid te worden. Daarmee kan ik behalve de dieren ook de eigenaren van deze dieren met homeopatische middelen van gezondheidsklachten afhelpen.
Hoe verder
Dimitri blijft zoals gezegd events doen. Zijn Nederlandse opdrachtgevers hebben werk in zowel Nederland als ook in het buitenland.
Op de momenten dat hij in Frankrijk verblijft kun je bij Dimitri terecht voor Smart Home producten. Denk aan camera-installaties rond je vakantiehuis, een slimme meter op elektrische apparaten om stroom te kunnen besparen, geautomatiseerde diervoedersystemen, sonos geluidsinstallaties en nog veel meer.
Ik ben momenteel een heel nieuw bedrijf aan het opstarten onder mijn eigen naam Linda Blankendaal
Het omvat:
- verkoop van diervoeding
- voedingsadvies
- paardenpension
en verder:
- Vanaf januari 2025 zal er een nieuwe website online gaan (lindablankendaal.com) zodat de voedingsmiddelen ook online zijn te bestellen.
Verder zal de nieuwe website worden gevuld met voedingsadviezen, gezondheidsfeiten en handige tips om de dierenartskosten te beperken en / of de relatie met je dier te versterken. - februari 2025 komt er een verkoop en adviespunt van diervoeding bij in Nederland.
- In april 2025 rond ik de eerste opleiding af en mag ik mijzelf holistisch behandelaar voor paarden noemen.
- Later in 2025 wordt er nieuw concept onthuld, genaamd ruiterretraites. Dit zal in samenwerking zijn met Ria Duinker van Anderen Coach
Verbeter de relatie met je paard en zeg de onzekerheid over de gezondheid van je paard en hoge dierenartskosten vaarwel. - In 2026 rond ik de opleiding af tot holistisch behandelaar voor honden en volgt er soortgelijk programma voor hondenbezitters
- Vanaf sept 2026 mag ik (dan nog onder begeleiding) mijn eigen homeopathiepraktijk openen voor dier en mens. Er zal zowel vanuit Nederland als vanuit Frankrijk worden gewerkt. Voor de liefhebbers:
Ik ben al aan het uitzoeken hoe dat zit met een Nederlandse BIG-registratie ivm de zorgverzekeraars 😉
We genieten daarnaast samen van het leven in Frankrijk, waar nog rust, ruimte en natuur is. Het leven is hier eenvoudig en minder opgejaagd.
Samen zorgen we hier met liefde voor de pensionpaarden die bij ons van hun pensioen mogen genieten en gezond oud kunnen worden.
Blijf op de hoogte
Heb je een hond of paard?
Ben je geïnteresseerd in gezondheid in het algemeen?
Wil je meer weten over een holistische kijk op gezondheid voor dier en mens?
Vind je het gewoon leuk om op de hoogte te blijven?
Laat een reactie achter op dit blog of stuur een Whats app bericht naar mijn Nederlandse nummer, waarin je aangeeft op de hoogte gehouden te willen worden. Ik laat het je weten wanneer de nieuwe website online staat. Dan weet je waar je je voeding kunt bestellen hoe je een afspraak kunt maken voor voedingsadvies of de behandeling van je paard.
Verder zal ik je op de hoogte houden van handige gezondheidstips voor jezelf en je geliefde hond of paard.
Whats app bericht naar: +31610367118
Linda
11 reacties
Ik ben echt onder de indruk van je ondernemingslust, Linda, en je vermogen om met tegenslagen om te gaan. Maar ook van de creativiteit, werklust, enz..Ongelooflijk! Bravo! En, mee eens: in Frankrijk vind je nog rust, natuur, ruimte, donkere nachten met een zichtbare melkweg. Dat mis ik nog steeds in Nederland…
Wat een lief bericht, dankjewel😊
En ik kan begrijpen dat dat een stuk gemis is van Frankrijk
Wat mooi dat jullie een manier gevonden hebben om allebei jullie passie te kunnen volgen!
Ja, het was even puzzelen, maar eigenlijk ook weer heel logisch zo
Hoi Linda, wat een verhaal…. mooi dat jullie beide je hart volgen.
Ik wens jullie geluk en gezondheid, succes en vooral genieten toe.
Dankjewel Angelique,
gaan we zeker doen.
Zie je snel weer 🐴
Wat een harde werkers zijn jullie. En doorzetters.
Jullie hadden er een prachtplek van gemaakt voor mensen en dieren.
Het vraagt moed om je opnieuw aan te passen.
Jammer van je ervaringen met vreemde lui. Gauw vergeten en uiteindelijk hielp het jullie weer een nieuwe misschien mooiere afslag in het leven te maken. Heel stoer en dapper zijn jullie. Veel liefde en geluk gewenst met jullie volgende hoofdstukken in het leven.
Groetjes, Michel en Jannine
🌸
Wat een indrukwekkend verhaal Linda! Mooi om te lezen hoe je je hart volgt!
Merci. Zit in de familie denk als ik zie hoe jij een (voor de meeste mensen ongebruikelijke) parttime carrièreswitch maakt 😉
Lieve Linda en Dimitri. .
Het is een echt frans avontuur! Jammer van jullie mooie plekje in Lucy waar jullie zoveel tijd en energie in gestopt hebben. Maar superfijn dat jullie een nieuw mooi plekje gevonden hebben! Veel succes samen! Fijne feestdagen en tot ziens!
Paul en Hilde
We hebben inderdaad veel energie gestopt in het mooie plekje in Luzy, maar we hebben nergens spijt van.
Integendeel! Ook voor jullie fijne feestdagen en zeker tot ziens!! 😉